Bazı insanlar hiç, ama hiç yaşlanmaz…
Yaş alırlar sadece ve yaş alırken de güzelleştikçe, güzelleşirler 🙂
Al Paçino benim için öyle biri işte 🙂 🙂 🙂
Kendimi bildim bileli ben bu adamın gözleriyle anlattıklarına, hissettirdiklerine ve öğrettiklerine aşığım 🙂
Hiç bir filmini kaçırmam, bazı filmlerini ise tekrar tekrar seyrederim…
Yani kısacası onun oyunculuğuna aşığım ben 🙂
Dönüm Noktasına gelince…
Sanatsal değeri çok yüksek bir film bence. Konusu, oyuncular, çekimler süper!
Bu filmin arkasında enteresan ve bana göre muhteşem bir kadro var…
Film, ”Dönüm Noktası” adlı romandan uyarlanmış. Yazar 81 yaşında. Filmin yönetmeni Barry Levinson 74, senaristi Buck Henry 84 ve baş roldeki oyuncu, yani Al Paçino 74 yaşında.
”Tün dünya bir sahnedir” sözü ekseninde dönen bu filmin konusunu şöyle özetleyebilirim…
Hayatı boyunca sadece oyunculuk yapan, oyunculuk için nefes alan ve hayatı sadece canlandırdığı roller çerçevesinde algılayıp, yaşayabilen bir aktörün repliklerini unutmaya başlamasıyla gelen çöküşü 🙁
Bu çöküş sonrasındaki savrulmalar onu onurlu bir intihar planlamaya iter. Planlamanın da ötesinde, resmen sahnede, seyircilerin alkışları arasında son nefesini verir…
Bir oyuncunun tiyatro sahnesinde ölmekten ne kadar mutlu olabileceğini gösterircesine yapar.
Öyle bir yapar ki, sanki biz de onun yerinde olsak aynısını yapacakmışız gibi hissettirir…
Bu filmi mutlaka seyredin derim 🙂
Vee Simon Axler’in oyunun sonunda, yüreğine bıçağı saplayarak oyuna devam ettiği sahnedeki gözlerine dikkat edin lütfen 🙂
Ayrıca filmin arkasındaki bu fazlasıyla yaş almış kişilerin nelerle hesaplaştığını ve nelerle hesaplaşmamızı istediklerini görün 🙂
0 Comments