Biz ne zaman bu hale geldik ?


0

Dün evden çıkıp, dişçiye olan randevuma yetişmeye çalışırken, binanın önünde yüreğimi sıkıştıran bir manzarayla karşılaştım 🙁

Küçücük bir kedi yavrusu şaşkın şaşkın bakınıyordu…

Halinden acı çektiği belliydi, ama onun dışında da bir tuhaflık vardı.

Onu sevmeye çalışan küçük bir çocuktan öğrendiklerim ise beni dehşete düşürdü 🙁

Sokaktaki bir ”abi”, kedinin ayağını bisikletiyle ezmiş. Onun arkasından da başka bir ”abi” ise, kediye enerji içeceği içirmiş 🙁

Dilimi yuttum… Beynim iflas etti…

Benim boyuma, yaşıma bile ağır gelen ve çarpıntı yapan enerji içeceği, bu kedinin küçücük kalbine neler yapardı 🙁

Söylenmeye başladım…

”Bu nasıl bir dünya? Bu nasıl bir insanlık? Bu çocukları kim yetiştiriyor?”

Zamanım olsaydı o kediyi alıp, veterinere götürürdüm, ama dişçiye geç kalma şansım yoktu 🙁

Ben söylene söylene uzaklaşırken, kedinin etrafına insanlar birikmeye başlamıştı.

Dönüşte kediden eser yoktu…

Dilerim birileri onunla gerektiği gibi ilgilenmiştir 🙁

Bizim mahallede kedi vukuatları hiç bitmiyor zaten…

Kedi tekmeleyen mi istersiniz, kedi zehirleyen mi, işkence eden mi… Bir ara bir kediyi yaktıkları bile söylendi 🙁

Gerçekten anlamıyorum…

Biz insanlar nasıl bu hale geldik? Veya hangi ara bu hale gelebildik? 🙁 🙁 🙁

*** Yazıda kullandığım görsel bahsettiğim kediye ait değildir.


Like it? Share with your friends!

0
Meliha Doğu

0 Comments

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir